In de 19de eeuw werd in België een uitzonderlijke verscheidenheid aan wapens gefabriceerd en in grote hoeveelheden naar het buitenland uitgevoerd. De bedrijfsinstallaties, maar ook de vakkundigheid en de vindingrijkheid van de wapenfabrikanten stonden natuurlijk ook ten dienste van het Belgisch leger: dit leger was misschien niet zo rijk aan manschappen, maar beschikte in 1914 over behoorlijke individuele draagbare wapens, die twintig jaar eerder op punt waren gesteld maar toch nog steeds modern waren. De soldaten werden goed getraind om op lange afstand te schieten en konden het wapen zo ten volle benutten. De kleine hoeveelheid automatische wapens die enkele maanden daarvoor in gebruik was genomen, bleek echter een ernstige handicap in het licht van de onevenwichtige verdeling van de troepen. Het verzet aan de IJzer zou het einde van de bewegingsoorlog betekenen. De oorlogsjaren en de inspanningen die werden gedaan om de soldaten aan de frontlinie correct te bewapenen, dwongen de regering en de ondersteunende rangen om creatieve oplossingen te vinden. Naast een indrukwekkend aantal wijzigingen aan het bestaande materiaal, werd er werkelijk overal materiaal gezocht: als we de foto’s bekijken van het Belgische front aan de IJzer, zien we Franse, Britse, Duitse, Turkse, Amerikaanse en nog andere wapens, in hun oorspronkelijke vorm of aangepast aan de behoeften van het Belgische leger. Excellent! H/C. 512p.